“Jongeren ervaren nauwelijks nog iets van een generatiekloof.” Begin dit jaar had ik het voorrecht om bovenstaande woorden voor te lezen tijdens het nieuwjaarsevent van MissieNederland. Ze zijn afkomstig uit de jeugdtrends van 2018. Toch fronste ik wel even toen ik het voor het eerst las... Jongeren ervaren geen generatiekloof? Meen je dat? Ik lijk wat anders te zien.
Maar dan lees ik het opnieuw. “Jongeren ervaren geen generatiekloof.” Ik stel mezelf de vraag: En ouderen dan? Wat ervaren zij? Ah, daar wordt in de trends gelukkig ook antwoord te geven. (Je kunt ze hier lezen.) “Jongeren hebben ook in de kerk behoefte aan meer inclusiviteit. Niet meer een aparte ‘jeugdwerkbubbel’, maar meer samen doen. Groepsvorming rondom interesse, passie en geloof.”
Aha, ja, dat begrijp ik. Liever contact op basis van interesse, dan op basis van leeftijd. Al blijft contact met leeftijdsgenoten ook van belang (dat wordt gelukkig ook nergens ontkend). Maar bij welke categorie hoor ik dan? Jongeren? Hm, daar heb ik misschien wat te weinig haar voor. Ouderen? Zeker nog niet, ik kom net kijken. Millennial zou het woord kunnen zijn. Of… creëer ik door die vraag te stellen juist weer die niet bestaande generatiekloof?
Ach, er is niets mis met het erkennen van verschillen. Als we maar durven blijven verbinden, ook met generaties die we misschien wat minder begrijpen. Ik pleit voor.