We hebben een probleem! Of in ieder geval: het komt eraan. En eigenlijk weten we nog niet eens hoe groot het is. De nieuwere evangelische beweging die in de jaren zeventig is ontstaan, is volwassen geworden. De pioniers van de Babyboomgeneratie worden ouder en gaan zo langzamerhand echt met pensioen. Ze hebben geprobeerd de Kerk weer nieuw leven in te blazen. En voor een deel is dat ook gelukt.
Het probleem is: wie gaat hun werk overnemen? Juist de generatie X (45-55 jaar) is massaal weggevallen en was teveel bezig met zichzelf om het stokje over te nemen. Maar het gat met de volgend generatie is wel erg groot. In één generatie heeft een cultuuromslag plaatsgevonden die groter is dan de Renaissance. De postmoderne netwerksamenleving waarin we nu leven is zo anders, dat het soms wel lijkt alsof twintigers en dertigers van een andere planeet komen.
Iets daarvan voelde ik tijdens de City to City Europe conferentie in Parijs eind oktober. Ik was daar één van de ouderen. Al die missionaire pioniers, die onvoorstelbare dingen doen in Gods Koninkrijk, zijn dertigers. Radicaal en vol energie. Wie slaat de brug tussen de generaties? Hoe kan de wijsheid van de oudere generatie(s) verbonden worden met de energie en de radicaliteit van de nieuwe generatie?
Dat zijn vragen waar EA-EZA zich mee bezighoudt, onder meer in het overleg met onze deelnemende kerkgenootschappen. Tegelijkertijd hoeven we daar niet paniekerig over te doen: God is getrouw. Zijn plannen falen niet!
