Ik ben een film aan het maken waarin meisjes van veertien hardop uitspreken wat er in jongens-appgroepen van die leeftijd allemaal gezegd wordt.
In de film komt een groep jongens niet meer naar school nadat er naaktbeelden van ze rondgaan. Via mentorgesprekken ontdekken we langzaam wat er precies gebeurd is:
in die mentorgesprekken improviseren de tieners. Ze spelen, het is niet hun eigen verhaal dat ze vertellen. Ze scheren wel rakelings langs hun eigen leven.
Tijdens het maken (uitproberen, improviseren, dat opnemen en weer verder) kon meer dan de helft van m’n oorspronkelijke script de prullenbak in. Letterlijk elke jongere die meedeed heeft in z’n nabije omgeving, in de klas of in de klas van een vriendin dingen meegemaakt die heftiger waren dan wat ik als fictie verzonnen had. Gedwongen seksuele handelingen, ongewenste filmpjes, meiden die naar een andere school gaan nadat er een foto van ze rondgaat - terwijl de jongens die ernaar vroegen en de klasgenoten die ze doorstuurden doodleuk examen doen.
We proberen zoveel mogelijk om te draaien: wat meiden overkomt, overkomt in onze film de jongens, van wie nu klinkt dat zij er ‘eigenlijk ook om vroegen’, omdat ze zich altijd al op een bepaalde manier kleedden en gedroegen. Uitvergroten en polariseren helpt me om helder te krijgen hoe absurd het écht is, wat hier gebeurt.
Weken heb ik nu al naar die beelden gekeken, in een donkere edit-ruimte, verstild - van elk uitgesproken zinnetje dat de montage gered heeft ben ik gaan houden. Het is de bedoeling dat de film straks op scholen, sportclubs en in kerken startpunt wordt voor gesprek over sexting, meelopen en groepsdruk.
Vandaag vertonen we een eerste versie aan de tieners zelf, het zaaltje bruist en stuitert van vrolijke spanning. De eerste helft van de film verdrinkt bijna in alle oh’s en ah’s van het jezelf zien - daar gaat onze gevoelige montage. Prima voorproefje voor toekomstige vertoningen wel. Pas als politie de klas binnenkomt wordt het helemaal stil.
We praten na over hoe de film beter kan, en of iemand ‘dit echt zou doen’. Tieners leggen elkaar uit waarom wel, of niet. Ze leven zich in. Ze praten met elkaar. Ik krijg de verbeterpunten waar ik naar zocht.
Door Kees-Jan Mulder
Kees-Jan Mulder is filmmaker en theoloog. Hij is vaste columnist van ideaz magazine, het praktijkblad van MissieNederland.
De film 'NUDES' waar deze column over gaat is nu beschikbaar. Bekijk de trailer op www.danmoetjewatvoormedoen.nl en ontdek meer over het project.
