'Een kerk moet een kerk blijven, niet enkel en zelfs niet zozeer voor de gelovigen, maar voor de hele samenleving.'
‘De titel van dit boek moet een vergissing zijn’ - zo begint dit boek. Even verder: ‘Ik vond de gebruikelijke beschrijvingen van de kerk klef’. Nog een paar bladzijden verder wordt de lezer pas echt in de war gebracht: ‘Ik vind de kerk echt fantastisch’. Verderop vinden we boeiende, maar ook schokkende opmerkingen, zoals de hoofdstuktitel 3 ‘De kerk als verrotting’. En deze te denken gevende opmerking van Kees Fens: ‘Humor is het vermogen de dingen betrekkelijk te zien.’ De auteur corrigeert deze terstond: ‘Ik geloof dat de humor de confrontatie met het uiterste aan ernst niet uit de weg kan gaan.’ Er bestaat natuurlijk humor zonder religie, maar zonder religie is humor onmogelijk.
Aan het slot van dit boek dat de Kerk ‘fantastisch’ noemt, geeft de auteur een paar essentiële elementen. Ten eerste gastvrijheid, een werkelijkheid voor het menselijke tekort. Ten tweede het gevoel voor transcendentie, ‘uitmondend in verrijzenisgeloof’, dat juist boven het denkkader van het gewone leefkader uitstijgt.
Daarom had Torf deze beslissende opmerking gemaakt: ‘Dus moet een kerk een kerk blijven (31), niet enkel en zelfs niet zozeer voor de gelovigen, maar voor de hele samenleving.’
