Met zowel een pandemie als wereldwijde protesten tegen racisme is 2020 een jaar dat we niet snel zullen vergeten. Beide gebeurtenissen zullen onze tijd, en zeker GenZ, beïnvloeden en vormen. De heersende narratieven van de generatie millennials worden stevig uitgedaagd.
Wanneer we generaties observeren gaat het niet zozeer om persoonlijkheidskenmerken, maar vooral over narratieven. Welk verhaal, welk script, is heersend in de vormingsjaren van deze groep? Vanuit welke narratieve bril maken mensen uit deze generatie hun levenskeuzes? De grote gebeurtenissen van 2020 brengen verschuiving in het narratief van onze tijd. De jongste generatie zal de ‘voor corona’-periode niet kennen. Voor millennials komen de heersende narratieven onder druk te staan, zowel binnen als buiten de kerk. Hoe reageren we daar op als kerk? Hoe vertellen we in deze fase het narratief van Gods koninkrijk?
FOMO
Het narratief dat je overal bij moet zijn en niets mag missen, is door de intelligente lockdown ineens het zwijgen op gelegd. FOMO (fear of missing out) maakte een pas op de plaats. Dat biedt een opening voor een nieuw verhaal. Een keuze voor die dingen waar je vanuit overtuiging echt voor wilt gaan. De kerk kan hierin een voorbeeld zijn. Door niet alles wat we voor corona deden automatisch weer op te pakken, maar door openlijk te verwoorden wat de kern is van het kerk-zijn en deze vormen en activiteiten publiekelijk te heroverwegen. Hierdoor kan de kerk een voorbeeld zijn in loslaten en bewust kiezen, als tegenstelling van de FOMO-druk waarbij je overal bij moet zijn en alles door moet blijven gaan zoals het was.
Vriendschap
Tijdens de lockdown bestonden de communicatieboodschappen van de overheid uit een sterke focus op familie en gezin. Dit was een mismatch met het heersende narratief van de millennial. Het narratief van de millenial gaat namelijk veel meer over vriendschap. Millennials zijn op zoek naar een verhaal over relatie en willen ergens bij horen. Helaas gebruiken veel kerken hetzelfde sterke narratief als de overheid: het gezin vormt het ankerpunt van het gemeenteleven. Daardoor missen we aansluiting bij een generatie. Hoe kun je juist nu – nu een kerkdienst niet langer op dezelfde manier kan – onderlinge relaties en vriendschappen versterken en een plek geven in het ritme van het kerk-zijn?
Maakbaarheid
De jonge generatie is opgegroeid met de overtuiging dat zij kunnen leven zoals zij maar willen. Millennials zijn hierin als het ware de koning van het/hun leven. Dit idee schudt op haar grondvesten nu een pandemie over de wereld gaat. Er valt niet te ontkomen aan de onzekerheid en onvoorspelbaarheid die hier het gevolg van is. De illusie van maakbaarheid is daar niet tegen bestand.
Hierin kunnen we juist nu het narratief van Gods koninkrijk vertellen. In deze verhaallijn waarin wel keuzevrijheid is, zijn wij koningskinderen en geen Koning. We hebben keuze over hoe we reageren op de onzekerheid en onvoorspelbaarheid, maar niet de macht om die uit te bannen uit ons bestaan. Wij zijn onderdeel van een verhaal van vertrouwen en afhankelijkheid, niet van controle en maakbaarheid. Hoe kunnen we dat narratief laten zien in de keuzes die we maken?
Nieuwe verhalen vertellen en voorleven
De pandemie botst met heersende verhaallijnen. Het hoort bij ons mensen om verhalen te vertellen. Verhalen geven duiding. Innerlijke scripts geven ons een kader van waaruit we kijken en kiezen. Welke botsing is voor jou een kans om je paradigma en script bij te stellen? Hoe ga je dat uitleven en voorleven met andere generaties in jouw gemeente/buurt/werk?
Hanneke van der Meer is generatie-expert en werkt voor Navigators IMPACT.
Uit ideaz
Dit artikel verscheen eerder in de uitgave 'Missie in een nieuwe wereld' van het magazine ideaz. Bestel hier een exemplaar of meld je direct aan als abonnee.
