Het is juli, en dat betekent dat de zomervakantie voor de deur staat. Net als velen werk ik hard om vóór die tijd nog het nodige af te ronden én alvast een goede start te maken voor na de zomer. Ik merk dat ik moe ben en dan voelen die laatste weken alsof ik naar de finishlijn kruip.
Totdat ik een tijd geleden enorm geraakt werd door Genesis 1. Het verhaal van de schepping kwam opnieuw bij me binnen, doordat ik (dankzij een podcast) herontdekte voor wie dit scheppingsverhaal geschreven werd. De eerste hoorders van dit verhaal waren voormalig slaven, net verlost van het juk van de farao. Wat kenmerkend is voor tot slaaf gemaakte mensen, is dat hun identiteit (hun waarde) ligt in hun productiviteit. Je bent zeven dagen per week, 52 weken per jaar aan het werk. Wanneer je dat niet kon was je waardeloos en werd je aan de kant gezet.
Het scheppingsverhaal gaat niet alleen over de schepping, maar gaat over God die zijn volk een nieuwe identiteit geeft. Een identiteit die niet geborgd is in productiviteit, maar in zijn rust en orde. Niet eerder vielen de volgende woorden mij op: ‘Het werd avond, het werd dag. De zoveelste dag.’ Wie zich in het jodendom heeft verdiept, weet dat op basis hiervan de joodse dag begint bij zonsondergang. Je begint niet met je werk op een dag, maar met rust en slaap. Dat werken komt op de tweede plaats. Dit beseffende kruip ik nu anders. Niet naar het einde, maar naar de start van een nieuw seizoen. Hoe heerlijk dat ik ook dit seizoen weer mag beginnen met rust, want mijn waarde wordt niet bepaald door wat ik produceer. Mijn - en ook jouw - waarde is al bepaald door de Schepper van hemel en aarde.
Het team van MissieNederland wenst jou een fijne zomer!
