In een maatschappij die je vertelt dat alles maakbaar is, blijkt er meer weerbarstigheid te zijn. In die weerbarstige realiteit zoekt de millennial naar echtheid; bij God en zeker ook bij christenen. Trouw om het trouw zijn is niet goed genoeg. Daar kan je – mogelijk terecht – je vraagtekens bij zetten, maar durf ook zélf in de spiegel te kijken.
De millennial is de toekomst, maar is ze wel geschikt om die toekomst te dragen? Die vraag wordt vaak negatief beantwoordt, merk ik. Ze wordt omschreven als lui en egocentrisch, naïef en idealistisch. Alsof de bestaande orde het stokje nog niet wil afgeven.
Je ziet de generatie zoeken naar hun plekje in het geheel, zowel groep als individu. De millennial wisselt van studie en hopt van baan naar baan. Soms zelfs van carrière naar carrière. Ze zoekt en kijkt bij diverse kerkgenootschappen. Het is niet vanzelfsprekend dat ze voor de rest van hun leven vrijgemaakt, baptist of wat dan ook zijn. Zij hebben die strijd rondom de totstandkoming van verschillende kerkgenootschappen niet gevoerd en ook niet meegemaakt. Het gaat de millennial niet om de dogma’s, maar om het geloof wat aan elk van deze kerken ten grondslag ligt. Het gaat ze om de kern, om Jezus.
Zowel in de kerk als in het zakenleven hoor ik dat men zoekt naar hoe om te gaan met deze ‘ingewikkelde’ 18-38-jarigen. Millennials prikken en duwen tegen de orde die er is aangebracht. Alleen al om die houding vind ik hen goed nieuws voor de kerk. Een van de grote gevaren van religie is dat afgesproken gedrag en regels het centrum gaan vormen van het geloof – in plaats van God zelf. Hoewel de regels en afspraken in zichzelf niet verkeerd zijn, kun je zomaar in slaap sukkelen en op automatische piloot navolgen wat je is aangeleerd. Als iemand dan begint te prikken en duwen, wordt je ruw gewekt.
Ik denk dat we het ons niet veel langer kunnen permitteren om discussie uit de weg te gaan. In onze huidige vorm van zondagviering maken we geen ruimte voor deze discussie. We hebben ruimte voor lofzang en onderwijs. Om als generaties elkaar te ontmoeten en één lichaam te vormen, hebben we de moed nodig om geprikt te worden. Moed om nederig te luisteren naar de ander en misschien soms je ongelijk toe te geven. Laat jezelf bevragen, zowel als millennial, gen X-er en babyboomer. Laat je wekken.
Hanneke van der Meer (zelf millennial) adviseert managers en werkgevers over leidinggeven aan millennials. Daarnaast traint en coacht ze Young Professionals in ondernemerschap en leiderschap en werkt ze bij Navigators.
